De muziek van Portishead is langzaam in mijn bewustzijn gekomen. Ik had flarden via de radio opgevangen en de naam onthouden, maar wist verder niets van de band of hun populariteit. Pas toen ik een keer aan de bar van de sporthal, ik schat een jaar later, met een teamgenoot over muziek zat te praten veranderde dit. Ik vroeg of hij de band kende en dat bleek een schot in de roos want hij had zelfs de CD gekocht en was hier heel enthousiast over. Enige tijd later was ik dus in de gelegenheid om de plaat ook beter te leren kennen. Om vervolgens de trotse bezitter te worden alle 4 de platen die ze gemaakt hebben.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Weinig platen hebben na de eerste tonen zo'n impact als het openingsnummer "Mysterons". Voordat de zang van Beth Gibbons begint en heb ik al kippenvel en als de zang er dan nog bijkomt ontstaat er iets wat nog geen naam heeft. Super mooi! Dit zou een gelukkige toevals treffer kunnen zijn, maar "Sour times" het 2e nummer bezit ook zo'n schoonheid. En dan komt "Strangers', het kan echt niet op! Allemaal prachtige nummer tot er met "Numb" weer iets met m'n huid gebeurt waardoor m'n hele lichaam kleiner wordt. Wederom, wat een schoonheid! En zo verder en verder, en als je ook nog in staat bent om af te sluiten met "Glory Box" dan heb je een heel bijzondere prestatie geleverd! Zo mooi en zo bijzondere muziek!

 

 

 

Alleen "Glory Box" heeft een bescheiden hit notering in de Top 40. Zonde!