Amatorski heb ik leren kennen op een zondag rond het middag uur. Op de TV is er dan altijd "Vrije Geluiden" van de VPRO, wat ik normaal nooit zie omdat ik nog aan het ontbijt/de brunch moet beginnen. (Wie 's nachts tot in de kleine uurtjes muziek luistert is nou eenmaal niet vroeg op.) Deze keer was er een reden om de TV aan te zetten en rolde ik in een optreden van Amatorski en bleef geïnteresseerd luisteren. En zoals altijd als muziek me bevalt probeer ik er meer van te vinden om nog eens te lusiteren. Met deze plek op m'n blog tot gevolg.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit is geen doorsnee popmuziek. Dat ze voor "Vrije geleuiden" uitgenodigd waren geeft dat al aan. Wikipedia noemt dit postrock. De rock voorbij misschien? Want rock hoor ik hier niet in. Het is mooi gevarieerde muziek die in het verlengde van Portishead ligt. En die muziek wordt triphop genoemd. Ook een loze kreet (voor mij), maar duidelijk is dat de muziek van Amatorski moeilijk te plaatsen is. De kracht is de ongrijpbaarheid, waar andere muziek een duidelijk patroon heeft of de emoties te plaatsen zijn weet je dit bij Amatorski niet. Het zijn meest uitgesponnen nummers met een laag tempo. De zangeres heeft hier af en toe een rol in, maar kan bijna als een extra muziekinstrument gezien worden. In plaats van als de overbrenger van de boodschap. Zo "plat" en zonder emotie zijn de zanglijnen. De instrumenten die gekozen worden liggen meer in de sfeer van een klein orchestje door het ontbreken van een prominente gitaar, synthesiser, orgel of drumbeat. De muziek zweeft meer dan dat het een duidelijk onderstel heeft, het is eerder een soort mist of hologram waar je wel naar kunt grijpen, maar die nooit in je handen krijgt.

 

 

In België hebben ze een klein hitje single gehad met "Soldier". Een nummer met een duidelijker structuur en meer prominente zang. (Het is ten slotte een Belgische band.)